स्पर्धेसाठी
प्रेमाची अक्षरे राज्यस्तरीय समूह आयोजित, नववर्षाच्या निम्मित.....
भव्यदिव्य राज्यस्तरीय झटपट बडबडगीत लेखन स्पर्धा

 

नवं साल कोरलं सरलं....

आठवणींच्या कुपीला हळुवार हेरलं
स्वप्नांच्या रात्रींना अलगद प्रेमाने गोंजारलं
रोमांचकारी पात्रांतून मन वेडं मोत्यांत गुंफलं
मनमोहक नात्यांना काहीसं अलगद बिलगलं
सुख दुःखाच्या क्षणांचे साल सरलं सरलं
अंतरात खोलवर त्याला कोरलं कोरलं...!! धृव !!

शिंपल्यापरी अनेकविध शोधली मनं
ग्रहण जीवाला लागलं नकळत दुराव्याचं
डोळ्यातलं कोरडं पाणी सागरातुनी ओघळलं
मन वळवत पुन्हा पुन्हा नव्याने भरवलं 
सुख दुःखाच्या क्षणांचे साल सरलं सरलं
अंतरात खोलवर त्याला कोरलं कोरलं...!! धृव !!

शुभाशुभ घोराचं जाळं हिंमतीनं विणलं
उन्हं-पावसासारखं नाटकी बंधन अतूट जपलं
भेटींचं अनमोल भांडार हर्षाने साठवलं
आव्हानांचं डगमगतं धनुष्य सहज पेललं
सुख दुःखाच्या क्षणांचे साल सरलं सरलं
अंतरात खोलवर त्याला कोरलं कोरलं...!! धृव !!

हृदयातली स्पंदनं न्याहाळली हौशीनं
गुढ भुलवणारं साठवलं दाटीवाटीनं
अलिप्त मनाला सोईनुसार स्वतःचं चोरलं
जगणं ठश्यात उमटवलं स्वभावाचं लेणं देणं 
सुख दुःखाच्या क्षणांचे साल सरलं सरलं
अंतरात खोलवर त्याला कोरलं कोरलं...!! धृव !!

साल बहुढंगी घालमेलीच्या डोहात पानावलं
गणित मांडतं झालं सुंदर हर एक दिवसाचं
तप कडू गोड बोचऱ्या गजबजलेल्या गल्ल्यांचं
नव्यानं सजवेल रूप मोहक साल आयुष्याचं 
सुख दुःखाच्या क्षणांचे साल सरलं सरलं
अंतरात खोलवर त्याला कोरलं कोरलं...!! धृव !!

 (स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

विचार...Lifeline चं mentor 

विचार...जगण्यातलं Mathematics 

‘स्मितरहस्य’ काव्यसंग्रह आता बुकगंगा या आंतरराष्ट्रीय बुक सर्व्हिस वेबसाईट वर ऑनलाईन उपलब्ध....!

To VIEW and  BUY Click Below

स्मितरहस्य’ काव्यसंग्रह

 
To VIEW PDF Click Here
 

अक्सर ऐसा होता है...हमारे दिल और दिमाग़ के बिच एक जंग सी चलती है। दोनों मे ग़लती किसी की नहीं होती। बस फर्क होता है तो सोच का जिसके बिच हमारा फ़ैसला, हमारी मंजिलें उलछ सी जाती है.....।

कहानियाँ तो काफ़ी मिलेंगी पुरानी सच्ची
कुछ पल बीते हुए यादों के किस्से अपने
चाय के साथ कहानी जी ली हमने नयी नयी
प्यार तो कॉफ़ी से भी बहुत मिला याराना
पर चाय के बिना दिल का रास्ता ना गुजरा
मेहमान बिना चाय के विदा नहीं लेता
कोई  भी रिश्ता चाय के बिना है फिका
यारों का कट्टा चाय के बिना रहता सुना
किचन का पहला सफ़र चाय के बिना अधूरा
इश्क़ की बातें चाय डेट से भी हुयी है शुरू
चंद पल खट्टे-मीठे चाय के साथ है गुजरे
मानो लम्हें जी ले सुकून के ख़ुद के वास्ते

 (स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

कधी स्वतःचाही followup घ्यायचा
कधी एकट्याला एकांतात रोखायचं
न उलगडणाऱ्या असमाधानाचं समाधान
स्वतःत चाललेल्या धाकधुकीच्या
rocking DJ ला pause करून
श्वासाच्या संध, मंद संगीताला
जरा resume करून विचारायचं

 (स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

आखों से आँसू तो

यार हमारे भी बह गए 

पर सुनो....फ़र्क बस
इतना सा था की....
तुम प्यार में रो रहे थे
और हम न जाने क्यों
उसी प्यार के गुस्से में 
शायद अनजाने में ही सही 
एक रिश्ता खोया था
जो तुमने ठुकराया था 
और हमने अपनाया था
दोस्ती का ....

 (स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

गुलाब....

काट्यांसोबतचं सुंदर रूप
मोहक रूपाचं गुलाबी फुल

रंगछटांचा रंगीबेरंगी सडा
मन वाचणाऱ्या प्रेमळ कळ्या

नात्यातल्या कोमल पाकळ्या
आनंदून जातात मनमोकळ्या

भावनांचा संवाद काहीसा बोलका
नकळत गोड हास्य फुलवणारा

सुगंधाचं सुद्धा होतं एक गाणं
संगीत गुलाबाचं फुलपाखरू वेडं

 

(स्वलिखित-by self) 

©️वर्षा_शिदोरे

स्वप्नरंजित दिवस

निरभ्र ढगांआड दडलेला
आठवणींचा रंगीन कोपरा
हसतमुखाने समोर यावा
आनंदाचा पाऊस पडावा
अन खिन्न मनाला भिजवून
उल्हासदायी दिवस सरावा
आटोपत्या लगबगीसरशी 
सायंकाळचं प्रफुल्लित चित्त
त्राण मिटवून शुभ्र चंद्राआड
रंगीन स्वप्न नगरीत हरवावं

(स्वलिखित-by self) 
©️वर्षा_शिदोरे

रिश्तें.....
 
हर किसी में कुछ ख़ास होता है
ओ हर कोई अपने दिल के पास होता है
कुछ बाते और यादें कड़वी भी मिली
अब फर्क नहीं पड़ता बीते लम्हों से

पर ख़ास इंसान और ख़ास हो जाते है
शायद अपने पराये की कोई ड़ोर ही नहीं
कभी कुछ ऱिश्तों का नाम नहीं होता
पर फ़िर भी ओ दिल के सब से क़रीब होता है

 

(स्वलिखित-by self) 
©️वर्षा_शिदोरे

वक़्त के साथ बदल जाता है सब
छूट जाता है अधूरा सा कुछ
कुछ ऐसा ही कहते है ना लोग....
पर बदले हुए रास्तें कभी एक होंगे
किसी अनजान ऱाह पर सब भूला के  

अगर चाहोगे फ़िर से मिलना याद में
ये भी तो बता देते ना यार कभी....
तो एक अधूरी सी रही ख़ामोश तमन्ना
नई ऱाह बनके ख़ुदबख़ुद ढूंढ लेती मुझे

(स्वलिखित-by self) 
©️वर्षा_शिदोरे

म्हातारपणातलं तरुण प्रेम.....

म्हातारं तर आपलं शरीर होत असतं  
सुरकुट्या चेहऱ्यावर दिसतात बोलक्या 
प्रेमावर कसला आलाय वयाचा शिक्का
हृदयात अजूनही स्थान कायम काळजीचं
सरत्या वात्सल्याचं मायबाप एकमेकांचं 
जुने दिवस आठवून खळखळून हसण्यात
रोमँटिक गाण्यावर तारुण्य डोलण्यात
निखळ प्रेम आजारपणातल्या सुश्रूतेत
एकदुसऱ्याचा एकटेपणा घालवण्यात
रागाच्या उद्रेकाचा कानोसा आधीच घेण्यात 
नि मुकाट्याने राग बोल ऐकत राहण्यात 
कुणाविना सहखुशीत एकमेका जपण्यात
काळजातली भेग आधाराच्या काठीत
आनंद जगण्यातला एकमेकांच्या डोळ्यात
दिवसेंदिवस वाट सुखातली न्याहाळण्यात
डोळ्यातल्या अश्रूंचं आनंदवन करण्यात
म्हातारपणातलं अधासी जिवंत तरुण असं प्रेम
 

 (स्वलिखित-by self)  
©️वर्षा_शिदोरे

सदर अनुभव सत्य घटनेवर आधारित...(वाद नको म्हणून नावे बदललेली आहेत)
लघु कथा अनुभव आणि शब्द संकलन - अन्या


त्या दिवशी संध्याकाळच्या वेळी अन्याला हऱ्याचा फोन आला...
हऱ्या - भाऊ, कुठेय तू...?
अन्या - अरे चौकात कट्ट्यावर...!

मग इकडच्या-तिकडच्या गप्पा झाल्यावर त्यांचाच एक मित्र, रोह्याचा कॅफेमध्ये भेटण्याचे ठरते. पावसाळ्याचे दिवस असल्यामुळे गरमागरम चहा-कॉफी पिण्याची मजा काही निराळीच..!

अन्याला पंचवटीतून पिक केल्यानंतर अन्या, हऱ्या अन् त्यांचा आणखीन एक मित्र, कल्प्या असे तिघे रोह्याच्या कॅफेमध्ये पोहचले.
धूम्रपान (स्मोकिंग) करण्याचीही मुभा असल्याने या कॅफेमध्ये आजकालचे अनेक कुल तरुण-तरुणी असे कपल्स, मित्र-मैत्रिणी बसलेेले होते.

कॅफेत जाता क्षणीच अन्याची नजर त्याच कॅफेमध्ये असलेल्या सात जणांच्या ग्रुप मध्ये बसलेल्या टेबलकडे गेली, जो मागच्या बाजूला भिंतीला लावून होता. दोन मुली आणि पाच मुले असा तो ग्रुप ! ती मुले त्या दोघींना घेरून बसलेले होते. एक-एक असा सुट्टा पास करत मुलीही त्याचा आनंद घेत होत्या.

अन्याच्या लक्षात आले की, त्या दोन मुली इतर पाच मुलांपेक्षा वयाने अगदीच लहान असाव्यात.

अन्या - हऱ्या, या पोरी लैच, म्हणजे ११ वी-१२ वी च्याच दिसु राहिल्या बरं का...!
हऱ्या - हा राव...!

त्या ग्रुपला आता यात आपण काही वेगळं करतोय अशी काही भावना नव्हती. हे पाहून अन्याला खूप राग आला.
आपल्याही घरी आपली लहान बहीण आहे, मैत्रिणी आहेत असे विचार त्याच्या मनात सतत घोळत होते. इतक्या लहान वयात यांच्या आयुष्याचे असे वाटोळे होताना पाहून त्याला आतून अतोनात दुःखही होत होते. आणि याच जाणिवेतून अन्या बेधडक त्यांच्या टेबलजवळ जाऊन पोहचला. तर त्यातल्या एका मुलीने सिगारेटचा एक हुंकार मारत त्यातून धूर सोडला....तो सरळ त्याच्या तोंडावरच...!

अन्या - (हाताच्या मुठी आवळत रागानेच तिच्याकडे बघत राहिला)

तेवढ्यात....
दुसरी मुलगी (अन्याला) - काय बघतोस? (तिचा कटाक्ष पण असा जळजळीतच...)

अन्या अन् हऱ्याचा संताप पाहून...
कल्प्या (अन्या अन् हऱ्याला)  - ये....दोघेही या बरं इकडे. गुदमरून द्या त्याच धुरांंत त्यांना...!

पण अन्याचा राग काही काबूत नव्हता. तोही तिथून हलला नाही. तसा त्यातला एक मुलगा उठला आणि त्याने अन्याला जोरात मागे ढकललं. मग अन्यानेही (तिच्या देऊ शकला नाही म्हणून) त्या मुलाच्या तोंडात  दिली.

मग कदाचित लाज वाटली असेल म्हणून की काय एक-एक करून ते सगळे कॅफेच्या बाहेर पडायला लागले पण तेही गुर्मितच...


©️वर्षा_शिदोरे

असावं कोणीतरी ....

असावं कोणी ज्याला दिसणं नाही मन कळावं
असावं कोणी जे आपलं प्रेम नसलं 

तरी मैत्री असावी आयुष्यभर घट्ट
असावं कोणी ज्याला नकळत सगळं 

नाही कळालं तरी सांगेल ते कळावं
असावं कोणी ज्याला कधी रडताही यावं 

अन त्याला हसवायचं भाग्य लाभावं
असावं कोणी ज्याला आपलं बनवणं नाही झालं 

तरी आयुष्यभर जपता यावं
असावं कोणी ज्याच्याकडे मन मोकळं करता येईल
असावं कोणी ज्याला अलगद बिलगून रडता येईल
असावं कोणी ज्याचं मन सहज वाचता येईल
असावं कोणी ज्याला आपलं म्हणता येईल
असावं कोणी ज्याच्यापासून दुःख लपणार नाही
असावं कोणी ज्याला समजून घेता येईल 

(स्वलिखित-by self)   
©️वर्षा_शिदोरे

जगण्यातलं समाधान ....

 

आसपास आपले जवळचे असे अनेक
तरीही एकटेपणाचा आहे आभास
मनाच्या कोपऱ्यात दूरवर सलणाऱ्या
भल्याबुऱ्या विचारांचे दाटलेले धुके
दृष्टीच हिरावून घेतात समजदारीची
न राहावता गर्दीत होऊनि सामील
मनावरचं धुकं काही हटत नाही
विचारांचे वादळ काहूर घालणारे
अनेक प्रयत्नांती पाठ सोडत नाही 

स्वप्न म्हणून रंगवलेलं अंधुक चित्र
सत्यात कधी उतरेल यावरचं प्रश्नचिन्ह
चाहूल यत्किंचितही लागत नाही आता 
एकट्याचा एकटेपणा स्वतःच घालवायचा
अन जड मनावरचा अंगरखा उतरवून
नवनव्या दोषांनींशी सरललेलं ते धुकं
सुखावणारा एक चांगला क्षण समजायचा 
स्वतःला एक नवी उम्मीद देत देत
जगत राहा म्हणतंय असंच समाधान शोधायचं

 

 

(स्वलिखित-by self) 
©️वर्षा_शिदोरे

काश...ये आँखे वक़्त रहते
                 दर्द छुपाना सिख लेती  
अपनों से बेज़ुबान कैफ़ियत
                बस...युही छुप जाती
अपनों की आँखो मे
                हमारे दर्द के आँसू 

देखने से तो उनका
                छुप जाना ही बेहतर होता 

(स्वलिखित-by self) 
©️वर्षा_शिदोरे

(स्वलिखित-by self) 
©️वर्षा_शिदोरे

आंतरराष्ट्रीय पुरुष दिन २०१९ ची थिम: 

"पुरुष आणि मुलांसाठी एक फरक आणणे"

 

'ती' आणि 'तो' फरक मात्र मिटता मिटत नाही
त्याच्याकडेही बापाची अफाट माया असते
त्याच्याकडेही आईचे काळजीवाहू अश्रू असतात
त्याच्याही हृदयात भाऊप्रेम उफाळून येतं
त्याच्याकडेही प्रेमाचं प्रेमळ अस्त्र असतं
त्याच्याही हृदयी अनेक गुपितं लपतात
त्याच्याकडेही आधाराचा खंबीर खांदा असतो
त्याच्यासारखा विश्वासू मनात घर करतो
त्याच्यापाशी काळीज पिळवटून टाकणारं 

मोठं साहसी धाडसी मन असतं 

त्याला अशांतीची, नराधमाची विशेषणं
एकाच्या चुकीची शिक्षा नसावी इतर कुणाला
पण 'ती' आणि 'तो' फरक मात्र मिटता मिटत नाही
एवढं एक दुर्दैव अंतर नि भेद वाढवणारं

आपल्या जीवनातल्या काळजी करणाऱ्या
नि आपल्यावर भरभरून प्रेम करणाऱ्या प्रत्येक पुरुषाला
आंतरराष्ट्रीय पुरुष दिनाच्या खूप खूप शुभेच्छा  !!!

(स्वलिखित-by self) 
©️वर्षा_शिदोरे

इश्क़ की गलिया
जरूर घूम लो यारों
पर याद रखना दोस्त
रिश्तों की कोई कमी नहीं
कोन सा रिश्ता अपनाना
चुनाव ख़ुद ही कर लो
जितने अलग़ नाम
उतने अलग़ ढंग़ है 

उतने प्यार के मौक़े है
एक ही रिश्ता प्यार दे
ये जरुरी तो नहीं

(स्वलिखित-by self) 
©️वर्षा_शिदोरे

मनातलं कागदावर.....'स्व'चा शोध

प्रत्येक गोष्टीचा अंत हा निश्चित असतो. जीवन असो किंवा नाटक. पात्र मनासारखे रंगवलेले असले तरीही अंतापर्यंतची लढाई म्हणा किंवा संघर्ष हा मनाजोगता कधी जगता येतो नाहीतर फक्त रंगीन झालेला साकारता येतो. म्हणून एक आस असते की अनेक पात्रांमधलं एक पात्र अंताशेवटी आपलं असावं, जे कोरलेल्या, पोखरलेल्या मनाला हळुवार फुंकर घालून हवं तसं समाधान देऊन जावं. 

आणि एखाद्या गोष्टीची सुरुवात करण्यापेक्षा ती गोष्ट कुठे संपवायची हे महत्वाचं असतं म्हणून अंताची आस म्हणा किंवा मनासारखं व्हावं अशी इच्छा आपलं मन राखून ठेवत असतं. अंत सकारात्मकतेने व्हावा एक अंतिम आस त्यात असतेच !

जीवन हा इतका विस्तृत प्रवास आहे कि त्याला एक प्ले/ड्रामा संबोधनं भले सोपं वाटतं पण संक्षिप्त(इन brief) वर्णन करायचं झालं तर एक आस किंवा इच्छा(wish) यांचा अपेक्षित नि सकारात्मक अंत शोधत राहणं एवढंच !

(स्वलिखित-by self)  
©️वर्षा_शिदोरे

गवसेल सच्चा माणूस....

(स्वलिखित-by self)  
©️वर्षा_शिदोरे

बालपण.....

फक्त हसणं काय ते जीवाला माहित होतं
रडवायला तर आता लागलंय बघा जमायला

पडलो तरीही सावरायला स्वतःच शिकलो
आता पडण्याआधीच अडखळत असतो

दुःखाचं सावट डिवचण्याआधीच दडायचो
आता दुःखाच्या छायेत निवांत विसावतो

बोलणं तेव्हा कसं बिनधास्त वाटायचं
आता बोलणंही पैशापेक्षा महागलंय

पाणावलेले डोळे असंख्य प्रश्न करायचे
आता प्रश्नांचे प्रश्नावरच रडके प्रश्नचिन्ह

हळवं प्रेम तेव्हा निष्पक्ष निष्पाप असायचं
आता स्वार्थाचं गालबोट चिकटूनही दुरावलेलं

बालपणीच्या व्याख्यांना संतुष्ट करणं माहिती
समाधानाची व्याख्या आता शोधून सापडत नाही

निखळता झराच जणू होता बालपणीचा
आता एक थेंबही जणू चाखायला नाही

मोत्यासारखं सुरेख होतं तेव्हा हस्ताक्षर
आता डिजिटल किमयाचं ग्रहण लटकलेलं

तेव्हा अनेक घिरट्या असायच्या एका चुकेमागे
आता चूक कळूनही माफीनामा फेरा घालत नाही

तेव्हाच्या रम्य जगण्याला अनेक भेटतील साक्षीदार
आता मात्र जगणं नेमकं काय विसरला मूर्तिकार

तरीही बालपणीच्या आठवणी आठवत जगूयात
मोठेपणाला नव्याने बालपण शिकवत राहूयात 

बालदिनाच्या प्रेमपूर्वक शुभेच्या !!!

(स्वलिखित-by self)  
©️वर्षा_शिदोरे

प्रेम....

प्रेम वाहत्या पाण्यासारखं असतं
वाटेल तसं वाट शोधत असतं
मन सैर वैर धाव घेत राहतं
सतत प्रेमात वाहवत असतं

सगळं काही निसटत असतानाही
आशेचं सत्र मात्र सुरूच असतं 
प्रेमवेडं मन काहीसं पुन्हा पुन्हा
आनंदात वेड्यासारखं नाचत राहतं

न समजणारे मूक शब्द सुद्धा
नकळत जवळ येत राहतात
दुरावत चाललेल्या भावना
अनोळखी होणं मात्र विसरतात

प्रेमात रम्य दिव्य रंगताना
चित्र अवघ्या आयुष्याचं उभं राहतं
कधी चित्रविचित्र ते रेखाटलेलं
शेवटी मनासारखं रूप भेटतं

(स्वलिखित-by self)  
©️वर्षा_शिदोरे

एक जरिया....

अहसास था शायद
रूलानेवालें छुपे दर्द का
पर यूँ ही बया करना
इतना आसान नहीं था
अफ़सोस था अनकहा सा
हमें कभी समझनेवाला
अब वक़्त के साथ ओ भी
काफ़ी बदल चुका था ना
अब तो बस यादे थी पास
जिन्हें  जिन्दा रखना था
खुद की ख़ुशी के लिए
मुश्किलें हल होने का
शायद बन जाये एक जरिया

(स्वलिखित-by self)  
©️वर्षा_शिदोरे

समजून घेणारं हवं असतं...

एक अदृश्य अस्पष्ट जाळ विणलेलं
नाही कोणी आपल्याला समजून घेणारं
खरी समस्या दृश्य स्पष्ट कळणारी
समजून सांगता न येणं त्रास देणारं
अन समजून सांगितलेलं कळेल का
याची शाश्वती खरी शंका पेरणारी 

खरंच वेड्या भ्रमात जगतं आपलं मन
सैरभैर धावणं फक्त एका आशेवर
समजूत काढणारं नि समजून घेणारं हवं
बोलकं होत जावं आपलं स्मित नकळत
होत राहतं अनोळखी अस्थिर निराशेत
अन दुरावत जातं न उमजता दृष्टिपल्याड

(स्वलिखित-by self)  
©️वर्षा_शिदोरे

अहसास ज़िंदा रखना तुम....

अहसास अपने सपनों की राहों पे
हमेशा हमेशा बनाया रखना तुम
बंद आखों के ख़्वाब जीना हक़ीक़त में
अहसास कभी ख़ुद को खोने का हो
तो बस याद कर लेना उन लम्हों को
जहाँ से हुयी थी शुरुवात सुहाने सफर की
अगर लड़खड़ाए कदम कभी
तो पुकार लेना अपने अपनों को
जिनकी दुवाओं का अनोख़ा तौफ़ा हो तुम
बस अहसास ज़िंदा रखना हमेशा तुम
ख़ुद के होने पे हमेशा नाज़ करना तुम

(स्वलिखित-by self)  
©️वर्षा_शिदोरे

निराशा नाही त्या पावलाला.... 
 
अवजड पावलांचे निसटते पाऊल
पुढे जाण्यासाठी वळलेच नसते तर
खिळलेले पाऊल पुन्हा मागे फिरले असते
नसत्या उठाठेवीचा वैरी हसत-खेळत
चालता झाला असता नव्या पावलांनिशी
पुन्हा माघारी न अनुभवता नवं विश्वरूप 

पण सत्यता यापल्याड असते अंधारी
आपल्या अस्तित्वाचा मार्ग शोधता शोधता
प्रकाशच हरवला जातो अंधारात जणू
पण ते पाऊल पडलं जरी असलं चुकीचं
तरीही आपलं सतत धाडसानिशी लढणं
निराशा उरतच नाही आता चुकीच्या दोषाला

(स्वलिखित-by self)  
©️वर्षा_शिदोरे

आसु ख़ुद से ख़फ़ा थे...

आसूओंका रिश्ता ग़हरा समुंदर सा
जल्द ही कर लेना चाहिए था
मीठे पानी का चुनाव वक़्त रहते
वरना देर होते ही नमकिन हो जाते
जिन्हे कोई पोंछनेवाला नहीं यहाँ
रिश्ता रह जाता है बस नाम का

यहीं तो वक़्त का सिलसिला था
नम आखों के आसूओंका
पर अब लफ़्ज़ भी ख़त्म हुए
लड़ते लड़ते ख़ुद के अपनोंसे
कम्बख़त वक़्त भी गुज़र गया
ख़ुद के आसु पोछते पोछते
ख़ुद ही हार गये अब ख़ुद से
ख़ुद से ही पराये हो गए फिर से
आसु तो बस जरिया था यादों का
असलियत में तो हम ख़ुद से ख़फ़ा थे 

पर सिख लिया वक़्त के साथ
ख़ुद को एक नया जरिया दिया
मीठे पानी की आस रखना
पर कोई गिलेशिकवे ना रखना
चुनाव तो राहे ख़ुद ही कर लेगी
बस तुम हौसला रखना.....

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

#प्रतिभा २०१९
#घरअंगण दिवाळी अंक
#मायेची उब...सतत सुखावणारी

कटू सत्य जगण्यातले

मनात दाटून आलेल्या असंख्य भावनांचा
नुसताच थैमान बेभान निसटत्या इच्छांचा
धडपडत सावरणाऱ्या एकट्या जीवाला
कोण कसे सांगेल कटू सत्य जगण्यातले

प्रकाशमय दिवा सुद्धा राहतो तेवत सतत  

अंधाऱ्या प्रकाशाचा अंधार निरंतर मिटवत
सावरणाऱ्या श्वासाची ओढ जळण्यात धैर्याने
मिटवणारे मिटवतात आपापल्या परि स्वार्थाने

वेड्या ध्यासापायी लढतात काही वेड्यांनिशी
संघर्षाचं देणं मिटवेल असंच अंधार प्रकाशाने
भावनांच्या कल्लोळात जगावा श्वास मोकळा
दाटलेल्या भावनांचा झेलावा वार निसटता  

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

नात्यातला गुंता ओझं नाही दडलेलं
साथ निखळत्या दर्याची जणू साठवण
ओझरत्या प्रेमळ आठवणींच्या ओढीची

अनमोल रत्नांची दोन मानके शोभिवंत
क्षणोक्षणीच्या उसळत्या निसटत्या हुंदक्यात
माया आपुलकीची मनात दाटलेली शोधातं

बहीण-भावाच्या प्रेमाचा आला भाऊबीज सण
उत्सुक साठवायला ताज्या मायेचा ओलावा 
रुसव्या-फुगव्याची धडपड सहज विसरायला

भाऊबीजच्या सर्व बहीण-भावांना
खूप खूप हार्दिक शुभेच्छा !!!

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

गवसला नव्याने पुन्हा एकदा

दिसतं कधी कधी न वाचलेलं
स्वतःच्या बंद डोळ्यापल्याड
स्वतः जगलेलं झोप उडवणारं
स्वतःला मनोमन मिठी मारणारं
स्वप्नवेडं जगणं असं स्वप्नवत झालं

विसर ज्याचा ध्येयवेड्या मनातून
चालता चालता हळूच मागे सरलेला
वळून पाहता कोड्यात पाडणारा
उरलेल्या आशेनिशी जिद्दीने उभा
पुन्हा नवा सूर स्वतःत मिसळणारा

आत्मविश्वास हळूच डोकावणारा
सोबत पुन्हा पुन्हा सुगंधित करणारा
रस्ता कधी काळी जणू चुकलेला 
'मी'पणा नजरचुकीनं कवेत घेणारा
आज गवसला नव्याने पुन्हा एकदा 

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

मिला दे ख़ुद को ख़ुद से....

चाहें कैसे भी मिला हो ये दर्द
छुपाना शायद मुश्किल होगा
पर ये तो दिल की दास्ता है
समझ सको तो समझ लेना 

और फुरसत से आजमा लेना
जो कभी मिटाये नहीं मिटती
ढूंढोगे तो कभी मिल भी पाओगे

फासले चाहे कितने भी हो
चाहते हमेशा जिन्दा रहती है
परखो गे हज़ार बार तुम अगर 
पर वक़्त का साया डटा रहेगा
कभी ना मिटा पायेगा इस दर्द को
बस छुप जायेगा अपने ही साये में 

जो कभी मिला दे ख़ुद को ख़ुद से 

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

उटण्याचा गंध उल्हासदायी पहाट
फराळाचा सुगंध उत्साही सुरुवात

मंगलमय पर्वाची दिवाळी स्नेहाची
आनंददायी जिवाभावाची दीपावली

दिवाळीचा सण दीपोत्सव रोषणाईचा
नात्यागोत्यातला गोडवा आगळावेगळा 

सुख-दुःखाची साथ निखळ हास्याची
समाधानी घरा अवघा आसमंत उजळी 

दिवाळीच्या भरभरून प्रेमळ, आनंदी, उत्साही, 

तेजोमय, प्रगतदायी, आरोग्यदायी हार्दिक शुभेच्छा !!!

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

 पुन्हा नव्याने सुरुवात.....

अवघड असतं खरं
पुन्हा नव्याने सुरुवात करणं
कोडं असतं सतावणारं
ज्याचं उत्तर अनोखं शोधायचं
सुरुवात ते शेवट मधलं अंतर
मात्र सतत झुलवत ठेवणारं
आशा-आकांक्षेचं वादळ
मोठा डोंगर अनिश्चिततेचा

वाट शोधणारं अवघड कोडं
नव्याने मांडणारी हिंमत स्वप्नाची
पुन्हा पुन्हा किरण आशेचा
नव ध्येयात नव्याने शोधायचा
नव्या पहाटेचं नवं रोपटं
नव्याने वाढवायचं नि जगायचं 
लक्ष्य पूर्णतेचा डोंगर निश्चयाने
असाच जोमाने सरायचा

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

आज धनत्रयोदशी.... 

या मंगल दिवसाच्या आपणास मंगलमयी शुभेच्छा !!!

धनासारख्या धनवान मनाच्या सहवासीयांचा आपणास सदैव सहवास लाभो !!!

आज वसुबारस.... 

उदारता लाभलेल्या आपणास उदार दिलदार शुभेच्छा !!!

गाई-वासरांठायीची प्रसन्नता, उदारता, माया, प्रेमभाव आपल्या ठायी अशीच नांदो !!!

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

दुःख...सुख...स्वप्न...ध्येय...नि मंदिर...
 
दुःख आपलं मंदिराच्या सुंदर कळसासारखं असावं
जो महत्वाचा, शोभेचा असतो पण पाया मात्र नसतो 
ज्याचा मान असतो पण भक्कम आधार मात्र नसतो

सुख आपलं मंदिराच्या मोठया गाभाऱ्यासारखं असावं
जो क्वचित प्रेमाने फुलतो पण अवजड मात्र नसतो 
ज्याचा सन्मान असतो पण अवमान मात्र नसतो

स्वप्न आपलं मंदिराच्या मोहक मूर्तीप्रमाणे असावं
जी दिसायला गोजरी असते पण अविश्वासी मात्र नसते
जिचा थाट बोलका असतो पण प्राण मात्र मुका नसतो

ध्येय आपलं मंदिराच्या भिन्न पायऱ्यांप्रमाणे असावं
ज्या असंख्य असतात पण अर्थहीन मात्र नाही
ज्यांचा मार्ग कठीण असतो पण अशक्य मात्र नसतो 

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

स्वसिद्धतेची परीक्षा....इच्छा

स्वतःला सिद्ध करण्याची परीक्षा 

अनपेक्षित जीवघेणी फार
अंत पाहणारे निष्ठुर क्षण 

निरंतर खेळवत राहणारे 
ओझं नसेल वाटत तरीही 

तणावाची जाणीव सततची
विसावणारा खडतर प्रवास

 एकांत कधी न मिटवणारा
अंधारातूनी निश्चयी वाटचाल 

पूर्णत्वाची जणू परिकल्पना
दूरदृष्टीला व्यापक दृष्टिकोनाची 

उस्फूर्त विश्वासू मिळावी साथ 
स्वसिद्धतेची स्वप्नपरी इच्छा 

एकदातरी व्हावी पूर्ण

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

इंसान के भावनाओंकी कैफ़ियत.......

किसी इंसान को इतनी समझने की कोशिश ना करो
की ओ ख़ुद को ही ना समझ सके

किसी इंसान को इतना ना परख़ो
की ओ ख़ुद के इम्तिहान बार बार लेता रहे

किसी इंसान से इतनी शिकायतें ना करो
की ओ ख़ुद पे ही शक़ करने लगे

किसी इंसान का इतना ना मज़ाक बनाओ
की ओ ख़ुद का ही एक दिन तमाशा बनाये

किसी इंसान की इतनी फ़िक्र ना करो
की ओ तुम पे पूरी तरह आश्रित हो जाये

किसी इंसान पे इतने सवाल ना उठाओ
की ओ सवाल करना ही भूल जाये

किसी इंसान के सामने इतना ना झुक जाओ
की ओ ना ख़ुद को ना ही तुम्हें अहमियत दे सके

इंसान की ये भावनाएं दब जाती है कभी
ऐसी की उनकी कैफ़ियत कभी कोई सुन ना पाए

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

ये वक़्त भी गुज़र जाएगा....

गुस्सा दिमाग़ में भरा पड़ा
और दर्द सिने में दबा था
ये वक़्त भी गुज़र जाएगा
नम आखों का कहना था
बस दिल और दिमाग़ को
लड़ने से कैसे भी रोकना था
था मुश्क़िल पर करना था
किसी के नाराजगी का
बोझ यूँ ही सहते रहना 
अब दर्दनाक हादसा था
ये वक़्त भी गुज़र जाएगा
नम आखों का कहना था

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

शब्दरूपी अश्रू.... 

शब्द जेव्हा अश्रू बनून ओघळतात
तेव्हा गालावर साचलेल्या पाण्यातला
खारटपणा समुद्रापेक्षाही असतो खारट
त्यात भावनांचा उद्रेक ओकांत करणारा
पण कानापर्यंत शब्द पोहोचण्याआधीच
त्यांच्यातला फोलपणा मात्र निष्क्रिय झालेला
शब्दांच्या ताकदीसमोर अश्रूंचं दृश्य दुःख
अदृश्य शब्दांत कधीच विरून गेलेलं
उरलेली मनातली खंत अजून दुखावणारी
मात्र खारट अश्रूंची साथ केव्हाच सोडलेली
 

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

Revolution(क्रांती)
क्रांतीचा संबंध नकारात्मक किंवा वाईटाशी असला तरीही त्याचा खोलवर विचार करून सकारात्मकतेकडे वाटचाल करता येते. क्रांती म्हणजे 'इन्स्टंट' उद्रेक असतो पण तोच आपल्या विवेकाला जागा करतो. कधी विकृत वाटलेली विचारसरणी पुढचे अपेक्षित ध्येय गाठण्यास मार्ग बनते.
उदाहरणार्थ, अमेरिकन राज्यक्रांती, फ्रेंच राज्यक्रांती, रशियन राज्यक्रांती यांसारख्या राज्यक्रांतींचा थोड्याबहुत फरकाने इतर अनेक राष्ट्रांच्या निर्मितींवर किंवा विकासावर नकारात्मकच नव्हे तर सकारात्मकही परिणाम झाला.
उदाहरणार्थ, भारताची राज्यघटना: सरनामा, मूलभूत अधिकार, मूलभूत कर्तव्य इत्यादी.

Evolution(उत्क्रांती)
उत्क्रांतीची सुरुवात अपेक्षित क्रमाक्रमाने, टप्प्यानिशी होत असली तरी नेहमीच सकारात्मकतेकडे घेऊन जाईल याची शाश्वती देणे कठीण आहे.
उदाहरणार्थ, मानव उत्क्रांती टिपिकल प्राणी समजल्या जाणाऱ्या प्राण्यापासून मनुष्यरूप अशी टप्प्याटप्प्याने झाली. परंतु काही परिस्थिती पाहता आज एक मनुष्य दुसऱ्या मनुष्याचा शत्रू म्हणून प्रण्यापेक्षाही घातक प्राणी आहे.

परिस्थितीतील 'बदल' एकूणच सकारात्मक आणि नकारात्मक गोष्टींवर अवलंबून असतो. ज्याचा संबंध भूत वर्तमान आणि भविष्य अशा सर्वच काळांशी येतो.


(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

अंत मनाजोगता रंगवणारा
 
नाराज असलेल्या मनाला
हवं थोडंसं ठोस समाधान
पण सुटत चाललेल्या आशेला
हवी साथ सहानुभूतीची
स्वतःच लिहिलेल्या नाटकातली
पात्र मनासारखी रचलेली
नाही मात्र ओळखीची फक्त
दुभंगलेल्या या नाटकी मनाला
हवा अंत मनाजोगता रंगवणारा 

 (स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

ख़ुद से ख़ामोशी है.... 
 
नाराज़गी की सौ वज़ह थी
पर मुस्कान बस अपना
नाम लेने से ही आ जाती थी
मनाने के सौ तरीक़े ढूंढे थे
पर दिल से ख़ुश रहने की 
बस एक वज़ह काफ़ी थी

अब सब ख़ामोश सा है
 ख़ुद से बातें कम होने लगी है  
किसी औऱ से बातों का
सिलसिला बढ़ रहा है
पर कुछ कमी सी है
शायद ख़ुद के एहसास की

कुछ समय ख़ुद से गुमशुदा क्या रहें
मानो ख़ुद से ही जुदा हो गए 

शायद अब कुछ एहसास
अभी भी जिन्दा है हम में 
ख़ुद की अहमियत किसी और में
ढूंढना अब जरुरी नहीं ....

 (स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

'स्मितरहस्य' काव्यसंग्रह हायलाईट्स....

पान आपट्याचे सोनरूपी स्थान
सोन्यासारख्या माणसांचे जपते मन

श्रद्धेचा गोंधळ फक्त पानात नाही
विश्वासाचं रोप धाटामाटाने उभे

सजावटीचा घाट मोठ्या धाटणीचा
मनोमनी प्रेमळ आदरभाव सजलेला 

वाईटाचा व्हावा बिमोड सर्वनाश
चांगल्याला मिळावी प्रकाश वाट

दसऱ्याच्या शुभ दिनी सुख, समृध्दी
अशीच नांदो सर्वांच्या जीवनात नेहमी

विजयादशमीच्या मनःपूर्वक हार्दिक शुभेच्छा !!!

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

निश्चयाची परीक्षा....

डोक्यात विचार असतात अनेक 
मनातलं मात्र नाही कळत सहज 
 
अमान्य गोष्टींचं नकळत समोर येणं
गोंधळलेल्या मनाला नाही होत सहन  

परखडपणे बोलणं नसेल रुचत कुणाला
म्हणून मन मनोमनी होत राहते दुःखी

निष्पाप मनाचा त्रास घेतो विनाकारण 
दृढ निश्चयाची परीक्षा परत परत 

 (स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

अंत मात्र भयानक उभा पुढ्यात...

कुणाच्या आयुष्यात सहज येणं असतं सोपं
कुणाला सहज आपलं बनवणं होऊन जातं

आनंद मिळवण्यात नि देण्यात कमवलेलं
एका चुकेनिशी नाहीसं असतं झालेलं

कधी दुखावलेल्या मनाचं ओझं भार बनतं
तेव्हा ते सोपं की अवघड असं कळत जातं

नकळत झालेला हा सहवास चुकत गेला
की गरज अजून काही साधायची होती

चुकांचं ओझं घेऊन असंच भार वाहत राहावं
की स्वल्पविरामाला पूर्णविरामाची द्यावी जोड

आता कोणत्या क्षणाला कोसावं पेच मोठा असा
सुरुवात असो कशीही अंत मात्र भयानक उभा

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

आनंदाच्या या रानवनात...

पावसाच्या सरींसोबत
हळूहळू स्वतःला हरवणं
किती अनोखं असतं ना
ते पाऊस प्रेम नि
आपलं सोबत रेंगाळणं

अनेक आठवणींना
उजाळा देणारे क्षण
नकळत झेपावतात नि
आसवांचा सागर मिटवून
आनंदाचं रान वसवतात

वेगवेगळ्या नात्याला
बहर वेगवेगळा
नवखं असलेलं विश्व 
पुन्हा पुन्हा सामावतं
आनंदाच्या या रानवनात

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे 

वेळोवेळी परिस्थितीचं गणित 
स्वतःहून लागतं बेहिशोबी मांडावं
आपल्या आजच्या जगण्याचा हिशोब
लिहिते नव्याने उद्याची नवी पहाट 
आयुष्याचा निश्चित ठावठिकाणा
ठावे नाही कुणाला कधी भेटेल जनाला
तरीही चालूच राहतं निरंतर शोधणं 
हित-अहिताचं सुनिश्चित स्थिरावणं
त्रासदायक मोठं कोंडीत सापडणं
शेवटी घ्यावा लागतो शोध स्वतः
सुखकर शेवटाचा ध्यास उराशी
अंधाऱ्या वाटेला प्रकाशित करणारं
नि दुःखातही वाट शोधणारं संचित
Never give up....
Nothing stays forever...
You know na.....!

 

 

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

अपूर्ण गोष्टींचं अप्रुक मोठं
गोष्टी पूर्ण करणं लक्ष्य
पण पूर्णत्वाचा हा प्रवास
मात्र कठीण पूर्ण करणं
आश्चर्याने कळत-नकळत
होत जातात अपूर्ण गोष्टी पूर्ण
अन पूर्ण गोष्टी मात्र वाटतात
शेवटपर्यत अपूर्णच..... 

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

२८ सप्टेंबर २०१९ रोजी गिरणा गौरव प्रतिष्ठान, नाशिक आयोजित कवयित्री वर्षा शिदोरे यांचा "स्मितरहस्य" काव्यसंग्रह प्रकाशन सोहळा पार पडला.....!!!

 पण आशेला जिंकायला हवं...

अंधुक तेवणारा आशेचा किरण
खूप उम्मीद देऊन गेला
पण अविश्वासाचा लागलेला सुरुंग
सगळं काही हिरावून गेला
उम्मीदेतला विश्वासू फोलपणा
पुन्हा नाउम्मीद करून गेला

पण आत्मविश्वासाने आशेला जिंकायला हवं...
उद्याच्या भविष्यासाठी प्रयत्नांची शर्थ
आता नव्याने लढवायला हवी
नाउम्मीदेत उम्मीद शोधायला हवी
नव्या उत्साहाची धगधगती वात
पुन्हा जोमाने पेटवायला हवी 

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे

वैसे...केहने को तो 

आँसू आखों मे है
पर रो तो दिल रहा है
ऐसा लगने लगा है...

लाख़ कोशिशों के बावज़ूद
बरसों पुराने ज़ख्म
अब गिले होने लगे है
ना चाहते हुए भी
हमारे अपने हमें
और हम अपनों को
अब रुलाने लगे है...

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे  

शायद इसिलिये ख़ामोश है हम...!

 

अंदर चाहें कितना भी हो दर्द
मुस्कुराने की कोशिशें जारी है
अंदर चाहें कितना भी हो गुस्सा
जुबान पे मीठी बोली हमेशा है
मतलब हम दोहरा स्वभाव के नहीं

इंसान ही इंसान को दर्द दे
ये ना मंजूर है...ना ग़वारा
गुस्से से ज्यादा क़दर तो हमें
हमारे अपनों और चाहनेवालोंकी है
शायद इसिलिये ख़ामोश है हम...!
 

 

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे   

अखेर होणार...अटळच असतं !

शेवटाचा शेवट निश्चित असतो
फक्त प्रयत्न प्रामाणिक करायचा असतो
न चुकता तोच तो स्पष्ट-अस्पष्ट मार्ग 
पुन्हा पुन्हा धैर्याने अवलंबवायचा असतो
नव्यासोबत कधी जूनही जपायचं असतं
शेवटाचा शेवट सुखात हवा असतो
म्हणून न विसरता दुःख गिळायचं असतं
अखेर मुळीच टाळायची नसते
तर तिला हसून विदा करायचं असतं !

 (स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे   

सच में...हर किसी को नहीं मिल पाता ना
ख़ुद से ज्यादा कोई चाहनेवाला...
पर मज़बूरी से अच्छे तो उसूल ही सही है
हा....जरूर अधूरासा लगता होगा...
पर शायद अधूरा होना ग़लत नहीं होता
बस...अधूरे तो लफ्ज़ होते है...
जो बया करने का जरिया नहीं बन पाते 

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे   

चांगल्यात रोजचं काहीतरी नवीन मिसळणं... 
वाईटात रोजचं काहीतरी नवीन मागे उरणं...
दोघांची सांगड घालून पुन्हा नवीन जोडणं...
परिस्थितीचं उलट-सुलट होणं चालू राहणं....  
नवप्रवाहाचा सागर असाच भरत राहणं...
प्रवाही जगण्याचा वारसा सुरूच ठेवणं...
असं मार्गक्रमण करत आयुष्य उभं राहतं...

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे  

 समाधानी मनाला पुन्हा पुन्हा समाधान देणारं....

 

आयुष्याच्या या अखंड डायरीवर
कधी नुसत्याच रंगहीन रेघोट्या
तर कधी सुंदर क्षणांची रंगीन झालर
तर कधी नुसताच शब्दांचा प्रवास
तर कधी शब्दहीन आसवांचा पाऊस
उत्कंठेच्या खाईत कोरं अपूर्ण स्वप्न
मात्र पंख त्याला याच कोऱ्या आशेचे

डायरीचं प्रत्येक पान वेगवेगळं रंगवलेलं
तरीही असतं प्रवासातलं आपलंसं असलेलं
योग्य-अयोग्याचं ठिकाण अजून न सापडलेलं
चांगल्या-वाईटाला फक्त एक जागा मिळालेली
त्यांना सामोरं जाणारी अशी स्वप्नांची वाट
अपूर्णतेच्या पंखांना बळ देता येणारं अवकाश
शोधावं लागतं आपलं आपल्यालाच

त्या पानांवरची शाई पुसून जाईपर्यंत 
असतात ते जिवंत शब्द....पानावर साचलेले
पण ते पुसले तरीही मनावरचं दडपण नसतं पुसत
म्हणून शोधावं लागतं असं काहीतरी साधन
जे मनाला घालू शकेल समाधानाचे पांघरून
डायरीवरचं न पुसता जगायचं खरं करण्यासाठी
समाधानी मनाला पुन्हा पुन्हा समाधान देणारं....

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे  

सहनशक्तीलाही कधी झुकवावी लागते मान
कुणाच्या निर्धारापुढे तर कुणाच्या जिद्दीपुढे
द्वेष, तिरस्कार अशा शब्दांचे घाव न भरणारे
जखम दिसत नसली तरीही मन पोखरणारे
डोळ्यात पाणी नसले तरीही रडवणारे

नमते घेणे म्हणजे हार नसतेच नेहमी
इतरांना खुश ठेवण्याचा असतो एक प्रयत्न
तरीही नेहमीच नसते गप्प राहता येत
कधी होतो उद्रेक या गुण-अवगुणांचा 
तेही व्यक्त होण्याचं साधनच शेवटी.....!

©️वर्षा_शिदोरे 

आहे का विश्वास ?....हा प्रश्नच मुळात अविश्वासू
समोरच्याच्या या प्रश्नाला उत्तर देणं जरा कठीण असलं
तरीही त्याच्यावर पूर्णतः विश्वास ठेवतांना
नवा अविश्वासी प्रश्न मात्र डोकं वर काढतो 
आपल्याच विश्वासावर त्याचा विश्वास नसेल तर...?
विश्वास-अविश्वासाच्या या चक्रव्यूहावर 

शेवटी प्रशचिन्ह न लावलेलंच बरं...!

©️वर्षा_शिदोरे

बड़ी फुरसत से लिखा होगा उपरवालेने
हमारा नाम अपनी डिक्शनरी में
दुःख-दर्द की कोई कमी नहीं यहाँ
पर फ़िर भी उम्मीदोंकी पूरी बारात यहाँ
कोई और हमसे जरूर दूर हो जाए 
पर हम फ़िर भी डटे हुए....सपनोंके पीछे
राहोंके काटे ख़ुद ही निकाल फ़ेक रहे है
हमारी हिम्मत हार मान जाए ये हमे मंजूर नहीं
तभी तो....बड़ी फुरसत से लाया है हमे ख़ुदा ने
जिसे शायद....हमसे भी ज्यादा भरोसा है हमपे

©️वर्षा_शिदोरे

कुणाची साथ हवीशी असेलही कधी
पण केव्हा....हेही तितकंच महत्वाचं 

गरज नेमकी कुणाची कुणाला
हे मुळीच नसतं ठरवायचं आधी
ते कुणा दुसऱ्याची साथ देता देता
आपोआप ज्याचं त्याला कळत जातं....

©️वर्षा_शिदोरे  

कधी कधी सहज पडतो विचारी प्रश्न
कासवासारखा मंद गतीने चाललेला जीवनप्रवास
खरंच असतो का साहसी....जो नक्कीच होईल यशस्वी
की असते फसवणारी चाल....जी चुकवते आपली वाट
शर्यतीतला वेगाने धावणारा ससाच पोहचवतो का
इच्छित स्थळी....की आपलाच नडतो धुर्तपणा

©️वर्षा_शिदोरे  

एका दिवसाची किंमत.....

एका दिवसाची किंमत कळते तेव्हा
जेव्हा त्याने असते साथ सोडलेली
अपेक्षांच्या ओझ्याखाली जगतांना
कधी चुकत असतं जगायचं गणित
पण म्हणून दिवसाचं नसतं थांबत चक्र 

  

खरं तर नसतंच माहिती कुणाला
उद्याचा दिवस काय ठेवणार पुढ्यात
पण एक मात्र असतं निश्चित ध्येय
येणारा दिवस असतो जगायचा
नुसताच नाही घालवायचा रडत रडत

©️वर्षा_शिदोरे  

कधी एकटं वाटणं....नसावी मात्र एक भावना

गरज असावी बहुदा आपल्या माणसांच्या असण्याची 

सहज मिळणारी साथ योग्यच असेही नाही काही 
पण असावं कोणीतरी....ज्याला न सांगताच कळावं
नातं कोणतंही असेल पण विश्वास असावा प्रबळ
प्रेम नसेल तरीही खास जागा असावी हक्काची
शेवटी एकांताचा एकांतवास न घडावा कधी....

©️वर्षा_शिदोरे  

हो...खरं आहे हे......
हसणं अन रडणं जमतं सगळ्यांनाच

मनाशी बेभान लपंडाव खेळता खेळता
भावनांचा उद्रेक असाच नसतो विनाकारण  
कुणाचं रडणं आतल्याआत तळमळत राहण्यात
मनाशी चालतो खेळ सतत....न संपणारा
कुणाचं हसणं मनमोकळं....न लपणारं
सगळ्यांसोबत मोकळं वावरणं

हो...खरं आहे हे......
हसणं-रडणं मुळात खेळच भावनांचा
स्वप्न जगतांना दोघांचंही सोबत वावरणं
कधी आशा अंधारी तर कधी भरारी उत्तुंग
असं शिखर गाठता गाठता सगळेच थकतात
पण आरशात बघावं प्रतिबिंब हसतांना
अश्रूंना मोकळी वाट करून द्यावी रडतांना  

भावना असो कोणतीही खेळ नसावा स्वतःशी

©️वर्षा_शिदोरे

मूर्तीच शेवटी भावनांची.....

अनेक गोष्टींना बेधडक तोंड देत असलो
तरीही मूर्तीच आहे भावनांची शेवटी
अनेक भावनांचं मिश्रण....कधी न उमजणारं 
कोरलेले काहीही असू देत शिल्परुपी हृदयावर 

कुठल्या कोपऱ्यात काय दडलंय
अवघड जात असतं स्वतःलाच शोधणं
भीतीची सावली पुन्हा पुन्हा मागे खेचणारी
पण नेहमीच असतो प्रयत्न समाधानी असण्याचा
सगळ्यांना खुश ठेवण्याच्या प्रयत्नांत
स्वतःला नसतं जमत विसरणं....हरवणं 
इथेच तर असते ना....खरी अग्निपरीक्षा
त्यात कोण जळत जाईल आणि कोण उरेल
भविष्याच्या घरात दडलेलं सगळं काही
शेवटी मूर्तीच ना भावनांत गुरफटलेली....

 

©️वर्षा_शिदोरे  

सोन्यासारखं शुद्ध मन असलेल्याला
परिसस्पर्शाची काय म्हणून गरज
त्याचा स्वभावच खरा चकाकता दागिना
चालढालीचा पेहराव शुद्धतेचा नमुना
विचारधारेचं तत्व आदर्शवादी व्यक्तिमत्व !

©️वर्षा_शिदोरे  

आठवणी......

कधी लपवत असतो आपण
दुःख वरवरच्या फसव्या हास्यामागे
मानगुटीवर बसलेल्या दुःखाला
नसते द्यायचे पोहचू हृदयापर्यंत
तिथं ते कायमचं राहतं साठून....!

स्मरणात राहणं करतं अधिक पोकळ 
दुखावणाऱ्या आठवणी असतात विसरायच्या
फसव्या हास्याच्या खऱ्या पडद्यामागे
आठवणी....अलगद हास्य उमटवणाऱ्या
साठवून ठेवायच्या असतात कायमच्या....! 

©️वर्षा_शिदोरे 

कहाणीला कुठे असते ठाऊक
काय आहे पुढ्यात गोड की वाईट
ती लिहिणाऱ्याची मोहमाया
सुरुवात नि शेवट गुलदस्त्यात
समजून घेणारा कधी समजतो
तर कधी राहतो चाचपडत अर्ध्यात

  

 ©️वर्षा_शिदोरे 

प्रेम हे....वेड लावी जीवा !


रुसवा घालवणारे स्मितहास्य लाजवणारे
दोन प्रेमींच्या प्रेमबंधाचं अस्सल रूप बघावं
अशा दोघांच्या मनाला भावतो प्रेमाचा विडा
नखशिखांत वेड लावणाऱ्या त्या जीवांना
मोहित करे प्रेमाने गुंफलेल्या फुलांचा सुगंध

विचारांचं वेगळेपण जवळ आणणारं सारखेपण 
आकर्षणाच्या फेऱ्या चुकवून नतमस्तक प्रेमापुढे
भावनांचा कंठ फुटून अलगद उलगडे रहस्य
मायेची हक्काची कुशी जेव्हा गरज सांत्वनाची 
जन्मजन्मांतराच्या पलीकडचा प्रवास विश्वासाचा

नव्याचं नवंपण हरदिवशी टिकवणारं नातं
अटीतटीच्या परिस्थितीत जिद्दीने साथ देणारं पाऊल
मनावरचा भार हलका करणारं स्वच्छंदी ओझं
जीवात जीव असणारं प्रेमरूपी आयतंच ब्रह्मास्त्र
प्रतिक्षेच्या कटू घासातला सुखावणारा गोडवा

पाऊसवेड्या प्रेमींचा आनंद काय वर्णावा
सानिध्याचा मनमोकळा सहवास जवळचा
सहवासाचे क्षण जपणारी आठवणींची कुपी
एकमेकांसाठी धाव घेणारी ओढ न्यारी
निर्मळ मनावरचा पडदा भार नाही कधी

©️वर्षा_शिदोरे

पावसाचा आस्वाद हा बहुरंगी....!


सुंदरतेचं वर्णन करणं काहीसं अवघड असतं
कविमनाचा थांग लागणं काहीसं जिकिरीचं असतं
पण पावसाच्या थेंबांची सुंदरता कळणं आपलंसं असतं
पहिल्याच पावसाचं असणं काहीसं खास असतं
अनेकांच्या कहाण्या जपणारं रान असतं.....

कडाडणाऱ्या विजांचा, गडगडाट ढगांचा
मन खेळवून ठेवणारे काळेभोर आभाळ दाटलेले
आस्वाद चाखावा या पावसाच्या रडणाऱ्या आसवांचा
व्याकुळ झालेल्या डोळ्यांचे पारणे फेडणारा देखावा
पावसाच्या स्पर्शाने मोहक हसणारी धरणी काहीशी बघावी....

फुलावेलींचा कोमल कोंब फुटतो चोहीकडे
रानमाळावरचा दळवळ हिरवा गालिचाच जणू
सुगंधी मातीचा दुर्मिळ पदार्थ काहीसा ओळखीचा
वाहणाऱ्या पाण्याचा खळखळता आवाज घाली साद मना
भरलेल्या नदीनाल्यांचा शिरकाव पाण्याचा सगळीकडे.....

हातावरच्या थेंबांना प्रेमाने न्याहाळणे होई अनेकदा
गालावरच्या त्यांना अलगद गोंजारणं होई लगबगीने
चिखलमातीच्या अस्वच्छतेचा काय तो अभिमान वाटे
होड्यांच्या खेळातला आनंद जग जिंकल्यासारखा
मोराचा फुललेला पिसारा चकित करणारं हास्य.....

सुखात दिपवणारे आनंदी डोळे चकाकत्या ताऱ्यासारखे
थंडगार वाऱ्यासोबत मनमोकळ्या गप्पांचं रंगणं
साथीदाराला बिलगणं काहीसं लाजवणारं
ओल्याचिंब या जीवाला नवा गंध सुखावणारा
अन या पावसाच्या सरींना अलगद आपलंस करणं....

©️वर्षा_शिदोरे

डोक्यातल्या कल्पना कागदावर उतरतच असतात
की अपयशाचे विचार सुन्न करून जातात सगळं
मग निरव शांततेचा घेरा या कल्पनांच्या ठिणगीला
शंकेचं वारूळ पुन्हा विळखा घालतं शत्रूसारखं
कुणास ठाऊक पुन्हा त्यांचं जोमानं होईल का आगमन
की राहून जाईल पुन्हा एकदा यशाच्या रांगेतून पुढं जाणं...

 

 

©️वर्षा_शिदोरे  

प्रवास...

पहिलंवहिलं पाऊल
बालपण रेंगाळणारं

फावल्या वेळात रमणं
आवडीनिवडींचा श्वास

तारुण्याच्या उर्मीत
हरवलेलं शोधणं 

इच्छांची स्वप्नपूर्ती
दिपवणारं वैभव

स्वभावांचं जुळणं
सोबत आयुष्यभराची

सन्मानाने जगवणं
आदरतिथ्याचं बक्षीस

जीवनप्रवासाचा प्रवास
ज्याचा शेवट निरंतर  

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे 

दुखावलेल्या मनाला मायेची घालावी फुंकर
'जरा धीर धर' असं सांगावं कधी समजावून
धगधगत्या रागरूपी अग्नीचा दाह
क्षणात शमवावा प्रेमाने नि लडिवाळपणे
निराशतेच्या अनपेक्षित जखमेला
आपुलकीच्या मलमाने गोंजारावे कधी  

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे 

स्वतःबद्दल विचार केल्याने
जर आपण खरंच स्वार्थी म्हणून गणलो गेलो असतो
तर सतत दुसऱ्याचा विचार करणारा
निस्वार्थीपणाचा मूर्तिकार झाला असता….!
त्याच्या महानतेचा पाढा न वाचताच
जग भरारी घेत राहिला असता....!
कधी स्वार्थी झालेलाही दुसऱ्याची मनःस्थिती
तितकीच निस्वार्थ भावनेने समजून घेतो....!


(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे 

नारळासारखं बाहेरून कठोर मुलामा असलेलं हृदय
अगदीच असतं आतल्या मलाईसारखं कोमल
ओठात वाणी कठोर पण बोलणं आपुलकीचं
त्यात कटू गुपितं सहजपणे लपतात  

ज्याची जाणीव नसते गुपित राखणाऱ्यालाही  
सगळ्यांपासून लपवलेलं कारणासहित ठाऊक
ऐकणारं कुणी जवळ नसावं म्हणून नाही
तर ते न सांगणंच खरं गुपित असतं....! 

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे 

जसजसा माणूस लहानाचा मोठा होत जातो
तसं त्याच्या हसण्यासोबत रडणंही अबोल होत जातं
डोळ्यातले अश्रू राग, संताप, द्वेष, अनादर....
असं सर्वच काही करतात प्रयत्न व्यक्त करण्याचा 
पण कठीण जातं दुसऱ्या कुणासमोर रडणं.....
आज....ते डोळ्यात दिसण्याआधीच जातात सुकून
अबोल असतात ना.....एकांतातचं होतात मोकळे 
कळत नसतं....पण प्रश्न अनेक असतात
नक्की कुणाच्या डोळ्यात असायला हवे होते ते…?
आपले अश्रू का फक्त पाणी होतं वाहणारं...? 
की होतं त्यामागे न सांगता येणारं
नि लपवण्यासारखं कारण काहीतरी....!

(स्वलिखित-by self)
©️वर्षा_शिदोरे 

रक्षण करणारा भाऊच असतो असेही नसते काही....
बहिणीची मायाही करत असते रक्षा भाऊप्रेमाची....
गर्दीत 'तो' सांभाळून घेतो 'ती'ला.....
आपल्या काळजाच्या तुकड्यासारखा....
त्याच्यावर चालून आलेला अपशब्दांचा रणगाडा....
'ती' खंबीरपणे रोखणारी आईच्या मायेसारखी.....
नातं कधी मित्रत्वाचं तर कधी वरचढ मोठेपणाचं....
खट्याळपण दडलेलं या संबंधात....
धाक दाखवणारा नात्यातला जडपणा नसतो कधी....
पण दूर होताना आठवणींचं उजाडपण..... 
नातं आणखी करतं घट्ट.....

दोघा बहीण-भावाचं प्रेम एकमेकांवाचून अपूर्णच....!
अशा सर्व बहीण-भावांना रक्षाबंधनाच्या हार्दिक अनेक शुभेच्छा !!!


(स्वलिखित-by self)

मुक्तता नेमकी कशापासून हवी आहे..... 
स्वातंत्र्याचा पिंजरा कोणापासून हवाय मुक्त.....
मुक्तरूपी विचारांची पहाट......
स्वातंत्र्याची हवीये का सकाळ.....

जातपात, धर्म, वंश या बेड्यांनी जखडलेले हात....
उचनीचतेचा भेदभाव.....संपेल का कर्दनकाळ.....
माघार घेण्यास स्वतःपासून का नसावी सुरुवात.....
स्वतंत्र जगायला कुणाची हवीये साथ..... 

बंधुभावाचं मूल्य कमी पडतंय का भेदभाव मिटवण्यातं..... 
समुदायाचा पगडा शरीरावरचा मिटेलही कदाचित..... 
पण मनाला बसलेल्या चटक्यांचे काय.....

स्वातंत्र्य विचारांचं होण्याआधीच.....
आगमन विरोधाच्या ग्रहणाचं......
मात करणारी ज्योत तेवत अशीच.....

बोलणाऱ्याचा आवाज गिळणाऱ्याचा किती हो जागर.....
आवाजाचा कंठ फुटू पाहणाऱ्याचा मूर्त होतो श्वासच.....
न कळणाऱ्यांची भरतीच मोठी लाखो लोकांत......

अल्ला, भगवान समसमान.....कधी असेल समान समाज.....
डोळसपणे पुढ्यात नेहमीचा का अंधार......
स्वतःहून झाकलेला आशेचा चंद्र......
कशाला देईल प्रकाशाची साथ.....

आज ७३ वर्षाच्या आपल्या स्वातंत्र्यदिनाच्या औचित्याने.....
मिळेल का एक नवी उम्मीद.....
जागर पुन्हा नव्या वाटांचा नि ध्येयाचा.....
घडेल का सुवर्णकाळ खऱ्या स्वातंत्र्याचा.....

७३व्या स्वातंत्र्यदिनाच्या सर्वांना हार्दिक शुभेच्छा !!!

(स्वलिखित-by self)

धाडलं होतं एकांतात स्वतःला
न उमजणाऱ्या भावना शोधायला
वाटलं होतं आज नाही तर उद्या मिळेल उत्तर
पण शेवटी नवाच पेच उभा ठाकला
पुन्हा एकदा अपेक्षित उत्तर नाही
तर नवीन प्रश्नच आला माघारी
बहुदा एकांतानेही सोडली असावी का साथ....?

(स्वलिखित-by self)

'एव्हरग्रीन स्माईल' चं प्रेत्येकालाच नसतं वरदान
'फेक स्माईल' मागे खूप काही दडतं खुशाल
कसोटी तेव्हा असते जेव्हा ते ओळखणारे खूप
पण ओळखू शकणारा असतो 'समवन स्पेशल'

कधी हिरमोडही या 'फेक-रिअल' कसोटीत
मन कसं ओळखावं.....ज्याची ओळखच धूसर....!!!

(स्वलिखित-by self)

अक्सर ऐसा होता है......
ख्वाबों का पूरा होना अब एक ख़्वाब सा लगता है
दिल का धड़कना अब एक एहसास ही रह जाता है
ख़ुशियों का आना एक बरसों पुराने यादों का सन्नाटा सा लगता है 

अक्सर ऐसा होता है.....
चाहें भरोसा हो ना हो प्यार की ख्वाईश रह ही जाती है
दूरियाँ मिटाने की कोशिशें अक्सर और पास लाती है
कहानी चाहें किसी की भी हो ओ अपनी सी लगती है 

(स्वलिखित-by self) 

एक अनुभव कथन....

खालील अनुभव दोन-तीन वेळा आल्याने तो सहज म्हणून शेअर करत आहे....
महिला किंवा मुलगी म्हटलं की कमजोरपणाचा किंवा मदतीची गरज पडणारंच असा शिक्का कसा ठेवला जातो ते बघूयात !

मी पेट्रोल पंपावर गाडीत पेट्रोल भरण्यासाठी लाईन मध्ये उभे होते. मला थोडा उशीर होत होता त्यामुळे मी गाडीची डिक्की उघडून तयारीतच होते. तिथल्या दादाने कितीचे करू असे विचारले असता मी १०० रुपयांची नोट दाखवून १०० रुपयाचे पेट्रोल टाक म्हणून सांगितले. त्याला स्पष्ट ऐकू जावे म्हणून हेल्मेटची काचही मी वरती केलेली होती. मार्किंग शून्यावर करून त्याने पाईप टाकीत टाकला. ३० रुपयांचे पेट्रोल टाकल्यावर त्याने पाईप बाजूला केला. मी लागलीच म्हटलं आणखी ७० चे करा, मी १०० चे करा असे सांगितले.

तसे त्याने ७० रिडींग आल्यावर पुन्हा पाईप काढून घेतला. आता माझ्यामागे २ गाड्या उभ्या होत्या. आधी मीच शेवटी होते.

त्याने कदाचित व्यवस्थित ऐकले नसावे म्ह्णून मी पुन्हा म्हणाले, "मी तुम्हाला १०० रुपयांचे टाका असे म्हणतेय तर तुम्ही पुन्हा ७० वरच येऊन थांबलात".

तो म्हणाला, "मॅडम बरोबर आहे. आधीचे ३० चे आणि आता ७० चे. झाले ना १०० !"

माझ्या मागचे आता त्याच्यावर ओरडायला लागले, "अरे किती वेळ ?"

माझ्या मागेच असलेले काका काहीतरी गडबड आहे या शंकेने आम्हां दोघांकडे बघून म्हणाले, "आवर रे.....रिडींग चुकीचे घेतोय का हा.....काय रे बघू का तुझ्याकडे ?"

"अरे, तू आधीच्या ३० पासूनच सुरुवात केली. शुन्यावर नव्हतेच रिडींग. म्हणजे अजून ३० चे नको का करायला", त्या काकांच्या बोलण्याकडे दुर्लक्ष करून आता मी थोडे रागानेच म्हणाले.

पण खूपच वेळ झाल्यामुळे तसे मागचे लोक आणखीच कल्ला करू लागले.

मग मी नम्रपणे त्या काकांना म्हणाले, "थँक यू काका. पण काही हरकत नाही. आय कॅन हॅन्डल इट. थँक्स वन्स अगेन".

कदाचित त्या दादाने जाणूनबुजून केलेला उर्मटपणा त्याच्या अंगलट येईल आणि मीही माघार घ्यायला तयार नाही म्हटल्यावर तो म्हणाला, "हो, करतो मॅडम"

तरीही त्या काकांच्या मागच्या बाईकवर असलेल्या एका मुलाने त्या दादाकडे रागाने पाहिलेच आणि गुर्मीत म्हणाला, "आवरतो की नाही आता की होऊ पुढे ?"

तसे मी त्याच्याकडेही काहीसे रागानेच पाहिले. कारण मी आताच नम्रपणे केलेली विंनती त्याने ऐकून न ऐकल्यासारखी केली होती.



सांगायचा उद्देश इतकाच की, अन्याय, चुकीचे पायगंडे, मुद्दामहून घेतलेले आढेवेढे इत्यादींना तोंड द्यायला आम्हां स्त्रिया, मुलींनाही जमते. आम्हीही सक्षम आहोत आज. फक्त गरज आहे आमचा आवाज न दाबता किंवा बोलणं दुर्लक्षित न करता तो ऐकावा.

चूक कुणाचीही असो दोषाचं टोमणं
अनेकदा देतो आपण स्वतःला.....
तेव्हा केलेली चूक उद्याची घोडचूक नसणार
म्हणून समाधानही असतं आज.....
ती चूक करण्यात एक संधी गमावली असली
तरीही ती सुधारण्याची एक संधी
पुन्हा चालून आलेली असते ना.....! 

(स्वलिखित-by self)

कसं असतं ना जीवनाच्या पडद्यावर
अनेक व्यक्तिमत्वे भेटतात
ज्यांचं असणं नक्कीच असतं महत्वाचं
पण खास असे फक्त काहीच असतात
ज्यांना 'मित्र' म्हणतात.....!
'मित्रत्व' जपणारे ते जीवनाचे भाग होतात
नकळत पुन्हा पुन्हा 'खास' होतात

'Sharing is Caring' म्हणतात ना अगदी तसंच हे नातं
तिथे नसते जागा 'एक दिल दो जान' च्या वायफळ बडेजावाला
Jealousy....आपल्या खास असणाऱ्यांसाठी कुणी खास असण्याची
तिथे ते प्रेम असते पण understanding चे
बिनसतं तसं खूप काही....शेवटी प्रेमच असतं ते
पण उलगडा होतो misunderstandings चा अगदी थोडक्यात
नाराजी ही फक्त काही क्षणांची....it's ok वरच भागतं सगळं

नको असतं भांडण.....पण कधी होतं सहज
उगाच न पटणारं, न सांगणं नाही जमत कधी
मन मोकळं नाही केलं तर ओझं वाटतं कुणाचं असणं
मग फुटतात कधी रागाचे फुगे पण योग्य तिथेच
फुग्यातली हवा काही अशीच नसते रिकामी 
तिलाही असते जोड काळजीची नि हक्क गाजवण्याची.....
काय असतं ना.....मैत्रीच्या नात्यातलं हेच असतं खासपण !


(स्वलिखित-by self)

कुछ मेरे बारेमें ही सहीं.....

मुझे अकेला रेहना सबसें ज्यादा पसंद था
किताबें मेरे सबसे अच्छे और सच्चे दोस्त हुआ करते थे
पुराणी हो गई अब ये बातें.....
क्योंकि उन किताबोंके साथ-साथ नए रिश्ते जो मिले मुझे
'दोस्ती'.....बिलकुल मेरे किताबोंके ख्वाबों जैसी
किसने किसको चुना ये मायने नहीं रख़ता अब
दोस्ती कितनी गहरी.....ये जानना उतना ज़रूरी नहीं
जितना किसी दोस्त का जिंदगी में होना ही सुकून दे

जो बातें कभी घरवालोंसे नहीं होती
ओ मैं अपनी 'डायरी' से किया करतीं थी
पर जबसे दोस्तोंकी एन्ट्री हुई है
जो समझाते और समझते भी है
उनसें बात करना काफ़ी आसान हो गया है
तबसे उस डायरीमे दोस्तीके किस्से और
बिताये हुए लम्हें क़ैद होने लगे है
मानों जिंदगी के साथ-साथ उसे भी नई मंज़िल मिली हो


वैसे यादोंके पिटारे काफ़ी भरें पड़े है
कुछ और जुड़ते जानें है.....
उन यादोंको जीना भी है और समेटना भी
आख़री साँस तक का तो पता नहीं
पर आज के पल हमेशा यादगार रहें।
मेरे सारें दोस्तोंको friendship day की ढ़ेर साऱी शुभकामनाएं !

(स्वलिखित-by self)